Schotland dag 2 (9 daagse rondreis)

Na een heerlijke nacht slapen in het Royal Highland Hotel in Inverness (ook wel hoofdstad van de Highlands genoemd) had ik een drukke dag uitgestippeld voor ons. Eerst een goed Schots ontbijtje eten en daarna met onze gehuurde auto naar…… het wereldberoemde meer Loch Ness. Normaal ga je langs dezelfde route heen en terug langs het meer, maar dat wilde ik niet. Ik had namelijk van tevoren uitgezocht dat het ook mogelijk is een rondje om het meer te rijden. Eerst via de rechterkant van het meer naar het meest zuidelijke punt van Loch Ness: het dorpje Fort Augustus. Dan via linkerkant omhoog naar het noorden.

Aan de rechterkant van het meer zijn heuvelachtige smalle wegen. Zoals jullie waarschijnlijk in de blog van dag 1 hebben gelezen had het gestormd. Daardoor lagen er genoeg takken op de wegen, dus het was oppassen geblazen met rijden! Ik probeerde zoveel mogelijk langs het water te blijven rijden, zodat we af en toe wat glimpen opvingen van het meer Loch Ness. 

Nessieland. Bron: lochness-hotel

Op 5 a 10 minuutjes rijden van het centrum van Drumnadrochit kwamen we eindelijk aan bij de opstaphaven van de boottocht, waar we de auto gewoon voor de deur op de parkeerplaats konden parkeren. Er staat een groot gebouw langs de kant van de weg. Hier heb je beneden wederom een grote souvenirwinkel, toiletten en een kunstgalerij waar ze kleine en grote schilderijen verkopen met kleurrijke Schotse Hooglanders. Op de eerste verdieping vind je een restaurant dat uitkijkt op het meer Loch Ness. De boot meert echter aan de andere kant van een hele drukke weg aan en om daar te komen ga je via een tunnel die onder de weg doorloopt. Je loopt langs het haventje naar de opstapplaats van de Clansman Harbour boot. (De boot vaart een of twee keer per uur, afhankelijk van het seizoen). Het is een grote boot, met voldoende zitruimte op het voor- en achterdek en ook kun je gebruik maken van het bovendek. Rondom heb je dus goed uitzicht op het prachtige meer. Binnen zijn er bankjes met tafeltjes en er is een klein barretje waar veel verschillende drankjes en snacks kunt bestellen. Ook hangen er binnen tv-schermen waarop de gehele boottocht een informatieve film wordt afgespeeld. Door de speakers die zowel binnen als buiten hangen kun je overal meeluisteren met de uitleg.  We hadden helaas het weer niet mee, want er waren nog lichte naweeën van de storm die over Schotland had getrokken. Toch wilden wij de frisse lucht en het volledige uitzicht op het meer Loch Ness meemaken. Zodra de boot ging varen ben ik toch even naar boven gelopen om een totale indruk te krijgen. Wat is dit meer prachtig, mystiek en adembenemend. Ik voelde mij klein en omringd door de natuur. Door de harde wind hadden we hoge golven. Over het hele meer hing een soort lichte mist waardoor het meer een spookachtige sfeer kreeg. Mijn moeder en ik raakte niet uitgekeken en liepen over de hele boot heen om de perfecte foto’s vast te leggen. En dan te bedenken dat dit meer ruim 36,3 km lang is en 1,6 km breed, het diepste punt is zo’n 226 meter.

Urquhart Castle vanaf de aanmeerplek Loch Ness

We reden via de andere kant van het meer terug omhoog richting Inverness. Het rondje Loch Ness was compleet! Na Inverness reden we verder, via mooie wegen en nog mooiere bruggen, richting het noorden om via Dunroch naar Golspie te gaan. Hier ligt aan de kust Dunrobin’s Castle & Garden. Hoe noordelijker we reden hoe slechter het weer werd en we merkten dat de storm nog steeds aan het huishouden was. Wegen lagen vol met water en takken. Daarnaast waren er vele wegen nog steeds afgesloten voor verkeer. We bleven rondjes rijden en kwamen steeds weer uit in hetzelfde dorpje. De frustratie was groot, want Dunrobin’s Castle was echt een van onze favoriete kastelen die we deze reis zeker gezien wilden hebben. Het kasteel sluit om echter om 16:00 uur, dus de tijd ging dringen. Toen we eigenlijk op wilden geven reed ik wonderbaarlijk ineens op de weg die de enige oversteek was naar die kant. Als ik een beetje door zou rijden (te hard dus, iets wat ik toch wel meestal doe haha) zouden we om half 4 aankomen bij het kasteel. Via het dorpje Golspie reden we langs de kust waar extreme hoge golven te zien waren. Een stukje verder via de poorten van het kasteel zag ik dan eindelijk Dunrobin’s Castle. We hadden het gehaald!

Als twee verzopen katjes (Binnen minder dan 50 meter van de auto naar de entree waren we al doorweekt) kwamen we het kasteel binnenvallen. We vroegen of we nog een kaartje mochten kopen, ook al was dit maar voor een half uur. We werden zo lief ontvangen en konden dan eindelijk genieten van dit prachtige kasteel. (Helaas waren de prachtige tuinen van dit kasteel afgesloten i.v.m. het slechte weer). Via de gang kom je in de grote hal met diverse hertenhoofden aan de muur. In deze hal loop je via een brede trap naar boven. We vervolgden onze route door prachtige oude gedecoreerde kamers. Zo heb je ook een gigantisch biljarttafel die de grootte heeft van 3 tot 4 normale biljarttafels. We liepen door gangen die vol hangen met schilderijen, slaapkamers met opgemaakte bedden, kleedkamers vol met kleding en speelkamers vol met speelgoed. De bibliotheek in dit kasteel is erg indrukwekkend, je vindt er tijger- en leeuwenkleden met echte tijger- en leeuwenkoppen eraan vast, boekenkasten tot het plafond vol met boeken en natuurlijk een antiek bureau. Overal in dit kasteel stonden vrijwilligers klaar. Hun hoofdtaak is om je in de gaten te houden of je niks aanraakt of meeneemt. De meeste zijn super vriendelijk en vermaken je met de mooiste verhalen over dit kasteel. Een lieve oude man vertelde dat hij, vanwege de storm, thuis geen stroom meer had en ook geen boodschappen meer kon doen. Hij praatte er zo over dat je ervan uitgaat dat dit dagelijks gebeurt en heel normaal is. Ik dacht wel direct: ‘Wat kunnen wij als verwende nesten dan toch vreselijk zeuren als er een internetstoring of een stroomuitval van een paar uur is’. Uiteindelijk moesten we verder, want we werden opgejaagd door een andere vrijwilliger die graag naar huis wilde. We vervolgden onze route en we zagen dat ze, in elke kamer waar wij uitkwamen, achter ons het licht uit deden. Toen we beneden aankwamen en klaar waren met de tour waren we zo verschrikkelijk dankbaar dat we dit toch nog hebben kunnen zien en hebben we ze 2 bedankpakketjes gegeven. Wij hadden in Nederland een soort bedankpakketjes gemaakt voor lieve mensen uit Schotland die onze wegen zouden kruisen. Hier zaten Nederlandse lekkernijen in: een doosje Wilhelmina pepermunt, Zeeuwse Babbelaars, Haagse Hopjes, stroopwafels etc.

Loaded BBQ Melt bij The Filling Station in Inverness